وبلاگ دستچین

مقدار بستر موجود روی کف جایگاه، نقش مهمی در حفظ آسایش و بهداشت گاو و به حداقل رساندن صدمات مفصل خرگوشی خواهد داشت. صدمات مفصل خرگوشی، معمولا در اثر تماس با سطوح زبر و خشن ایجاد می شوند. وضعیت استراحت طبیعی، مفصل خرگوشی گاو را بیش از ۱۴ ساعت در روز در تماس مستقیم با سطح استراحت قرار می دهد.

استال هایی که باعمق ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر و با کیفیت مناسب، بستر ریزی شده اند (ارگانیک یا غیر ارگانیک)، ضربه گیرهایی را برای جذب تکان ها و حرکت مواد زیر بدن گاو فراهم می کنند تا آسیب را به حداقل برسانند.

استفاده از تشک ها یا کف پوشهای نرم در فری استال ها و تای استال ها بسیار رایج است. این بسترها راحتی را بیش از سایر بسترهایی مانند بتون، آسفالت، چوب و تشک های پلاستیکی سفت فراهم می کنند. اما فقط درصدی از ضربه گیری و راحتی مورد نیاز گاوها را تامین می کنند. تشک و کف پوش های بستر ریزی نشده (و یا حتی حاوی بستر نازک) می توانند ساینده باشند و حالت ارتجاعی کافی برای پیش گیری از صدمه را نداشته باشند.

ریختن یک لایه اضافی بستر در استال هایی که به اندازه کافی بستر ریزی شده اند، برای ایجاد یک سطح استراحت مناسب ضروری است ولی حفظ یک لایه نازک بستر روی سایر بسترها کار سختی است، مخصوصا اگر فاصله زمانی بین بستر ریزی ها بیش از دو روز باشد.

یک نگهدارنده بستر می تواند به استقرار لایه بسترریزی شده روی استال کمک کند. عقب جدول معمولا در استال هایی که به اندازه کافی بستر ریزی شده اند به عنوان نگهدارنده عمل می کند.

لوله های سنگین فلزهای سنگین وزن، کمربندهای تشک، آهن قلاب دار و الوار همه به عنوان نگهدارنده بستر و برای بهبود آسایش کلی سطح استراحت گاوها به کار می روند.

مواردی که هنگام انتخاب نگهدارنده بستر باید به خاطر داشته باشیم عبارتند از:

عمق لایه بستر

فضایی که گاو روی سطح استراحت اشغال می کند

سهولت استفاده از نگهدارنده های استال

عمق بستر

ضخامت مورد نیاز برای لایه بستر، بسته به سطوح زیر بستر و اندازه قطعات بستر بسیار متفاوت است. لایه بسترریزی شده بین گاو و بستر استال، باید همراه با گاو حرکت کند تا سایش را کاهش دهد و بتواند موثر باشد. بسترریزی با مواد درشت نسبت به مواد نرم، باید با ضخامت بیشتری انجام گیرد.

نگهدارنده های بستر برای بسترهای سخت در استال ها مانند بتون، باید حداقل ۱۰ سانتی متر ارتفاع داشته باشند. در استال های با بستر تشک یا کف پوش، ارتفاع ۵ سانتی متر برای بستر روی تشک کافی است. نگهدارنده امکان ایجاد یک لایه بستر اضافی روی بستر استال را فراهم می کند. بستر ریزی مداوم برای حفظ این لایه ضروری است. در وضعیت مطلوب، جلوی نگهدارنده نباید دیده شود.

گاوهای هلشتاین برای یک استراحت راحت، به حداقل ۱۷۰ تا ۱۷۵ سانتی متر فضای کف استال نیاز دارند. اگر فضای کافی برای قرار گرفتن بدن دام در استال موجود باشد، می توان از فلز سنگین وزن یا لوله فایبرگلاس به عنوان نگهدارنده استفاده کرد (شکل ۱). متاسفانه فری استال ها و تای استال های موجود تعریف شده است و افزایش اندازه آن سخت است.

قراد دادن یک نگهدارنده روی سطح استراحت، فضای موجود را کاهش می دهد و ممکن است یک برجستگی عذاب دهنده در انتهای استال برای گاو ایجاد کند. روش بهتر محکم بستن نگهدارنده بستر به کنار جدول است. قرار دادن یک فلز سنگین وزن با قطر ۵/۲ سانتی متر در بالا بدون از بین بردن فضا، لایه بستر را حفظ می کند (شکل ۲).

استفاده از کمربندهای تاشو به عنوان نگدارنده (شکل ۳)، راحتی و فضای بیشتری را هنگام قدم زدن و یا استراحت برای گاو فراهم می کنند.

زمان مورد نیاز برای خارج کردن بستر، ممکن است بعد از بستن نگهدارنده ها افزایش یابد، چون وقتی لایه های بستر بهتر در کف جایگاه بمانند، شیر و رطوبت را هم بهتر جذب می کنند. همچنین نگهدارنده ها باعث می شوند گاوها مدفوع خود را روی کف جایگاه بریزند. نگهدارنده ها تمایز بین مدفوع و بستر را انجام نمی دهند. آنها هر دو را سرجایشان نگه می دارند.

قرار دادن نگهدارنده در یک ارتفاع معقول در بالای بستر استال و تامین لایه بستر مورد نظر، مدیریت استال را آسان می سازد. ریختن بستر خشک و تمیز مخصوصا در قسمتی که پستان و پاها قرار می گیرند، برای آسایش، بهداشت و کاهش آسیب ضروری است. این ضرورت را به افراد مسئول بسترریزی گوشزد کنید و یک برنامه نگهداری و آماده سازی بستر خوب داشته باشید.

راحتی تشک و کف پوش استال ها با افزودن یک لایه بستر روی آن می تواند بهبود یابد. نگهدارنده های بستر امکان کاربرد موثرتر بستر را فراهم می کنند، ولی نگهداری و آماده سازی آن به توجه بیشتری نیاز دارد. اگر شما قصد دارید راحتی گاو را افزایش و صدمات مفصل خرگوشی را در گله تان کاهش دهید، استفاده از نگهدارنده ها نتایج خوبی برای شما خواهد داشت.