وبلاگ دستچین

۱- گاوها رادر زمان مناسب تلقیح کنید.

تلقیح مصنوعی در زمان مناسب بر اساس مشاهده فحلی یا تخمک گذاری همزمانی شده، تاثیر به سزایی بر باروری خواهد داشت. پژوهش ها نشان می دهند یک تلقیح مصنوعی در اواسط صبح برای گاوها و تلیسه هایی که شب قبل یا صبح همان روز فحل بوده اند جایگزین مناسبی برای تلقیح به روش (صبحگاهی- عصرگاهی) است. در حقیقت گاوهایی که بر اساس این روش تلقیح می شوند، ممکن است دیر تلقیح شوند که این خود عاملی برای کاهش باروری است.

برای مزارعی که از تلقیح مصنوعی زمان بندی شده استفاده می کنند، برنامه همزمانی اوسینک استاندارد (تزریق GnRH در روز ۰ ، تزریق PGF در روز ۷ و تزریق GnRH در روز ۹) یا اوسینک ۵۶ (که در آن فاصله بین تزریق PGF و دومین تزریق GnRH 56 ساعت است و تلقیح مصنوعی حدود ۱۲ ساعت پس از تزریق GnRH دوم انجام می شود) نسبت به برنامه های کوسینک (که در آن تلقیح مصنوعی بر اساس فیزیولوژی تخمک گذاری انجام می شود) ارجحیت بسیاری دارند. پژوهش ها نشان می دهند تغییر برنامه همزمانی کوسینک به اوسینک ۵۶، موجب افزایش تقریبا ۱۰ درصدی نرخ گیرایی شده است.

۲- کارایی تکنسین تلقیح مصنوعی را افزایش دهید

پژوهش های گوناگون ثابت کرده اند که افراد مسئول تلقیح مصنوعی در مزرعه تاثیر به سزایی بر میزان باروری دارند. در پژوهشی نشان داده شده است میزان باروری گاوهایی که توسط افراد متخصص تلقیح می شوند نسبت به گاوهایی که توسط تلقیح گران خود گاوداری تلقیح می شوند بسیار بالاتر است. یک اشتباه معمول تلقیح کاران بی تجربه این است که به جای تخلیه اسپرم در بدنه رحم آن را در گردن رحم تخلیه می کنند که این امر خود موجب کاهش باروری خواهد شد. از آنجا که مطالعات نشان داده اند یکی از عوامل احتمالی کاهش نرخ باروری نقص در تلقیح مصنوعی است، استفاده از تکنسین های تلقیح ماهر اکیدا توصیه می شود. اگر می خواهید از افراد غیر متخصصی که در سایر بخش های مزرعه شما کار می کنند برای تلقیح مصنوعی استفاده کنید، در زمان مشخصی مطالب مورد نیاز را برای آنها یادآوری کنید.

۳- گاوها را بلافاصله پس از اتمام دوره استراحت پس از زایمان، تلقیح کنید

اولین گام برای موفقیت برنامه تولیدمثلی، تلقیح گاوها پس از دوره استراحت پس از زایمان است. با تشخیص به موقع فحلی می توان به این موفقیت دست یافت. با فحل یابی همراه با به کارگیری برنامه های همزمانی مانند پری سینک – اوسینک می توان از تلقیح تقریبا تمام گاوها در اولین فحلی اطمینان حاصل نمود. به علاوه، اولین تلقیح پس از زایمانموقعیتی بی نظیر است، چرا که همه گاوها زایمان کرده و آبستن نیستند و می توان بدون خطر از تزریق PGF برای برنامه همزمان سازی استفاده نمود و احتمال سقط جنین در گاوهای آبستن شده قبلی وجود ندارد.

۴- حفظ موفقیت در انجام برنامه ها

برای دستیابی به برنامه های تلقیح زمان بندی شده موفق در هر مزرعه ای باید مدیریت صحیح برای انجام صحیح تزریقات به گاوهای نیازمند تزریق در روزهای مشخص اعمال شود و سپس گاوها به درستی برای تلقیح انتخاب شوند. برای مزرعه ای که موفقیت روزانه برنامه تولید مثلی ۹۵ درصد دارد (یعنی ۹۵ درصد گاوها به درستی تحت درمان های تولیدمثلی قرار می گیرند) به طور میانگین یکی از ۴ گاو تحت درمان ۵ مرحله درمانی برنامه همزمانی پری سینک – اوسینک را با موفقیت به اتمام نخواهد رساند (۰.۷۷=۰.95X0.95X0.95X0.95X0.95). این بدان معنی است مزارعی که موفقیت برنامه تولیدمثلی آنها در حد قابل قبول نیست باید روی روش های دیگر تمرکز کنند تا میزان موفقیت تلقیح مصنوعی افزایش یابد.

۵- گاوهای غیرآبستن را سریعا شناسایی کنید، ولی نه خیلی زودتر از زمان معمول

شناسایی گاوهای غیرآبستن پس از تلقیح موجب بهبود عملکرد تولیدمثلی و کاهش زمان بین تلقیح ها می شود. این شناسایی زودهنگام گاوهای غیرآبستن باید با برنامه ای همراه شود که گاوهای غیرآبستن بلافاصله برای تلقیح مجدد آماده شوند. هرچند تشخیص زودهنگام گاوهای آبستن پس از تلقیح دارای فوایدی است، اما اگر شناسایی این گاوها در فاصله زمانی بسیار کوتاهی پس از تلقیح انجام گیرد خطر از دست رفتن آبستنی نسبت به زمانی که تشخیص آبستنی کمی دیرتر انجام می شود بالاتر است. اگر تشخیص آبستنی صورت نگیرد، گاوهایی که ابستنی شان از بین رفته است موجب کاهش عملکرد تولیدمثلی خواهند شد.

به عنوان یک اصل کلی، آزمایش رکتال نباید زودتر از ۳۴ روز پس از تلقیح انجام شود. همچنین اولتراسونوگرافی نباید زودتر از ۲۸ تا ۳۰ روز پس از تلقیح انجام گیرد. بررسی مجدد آبستنی گاوها ۶۰ روز پس از تلقیح و در زمان خشک کردن ضروری است تا گاوهایی که در این فاصله آبستنی شان از بین رفته شناسایی شوند.

۶- در اولین زمان ممکن، گاوهای غیرآبستن را مجددا تلقیح کنید

برنامه های همزمانی و تلقیح همزمان بندی شده صریحا موجب بهبود نرخ گیرایی در اولین تلقیح و کاهش اثر سوء تشخیص ضعیف فحلی می شوند. البته فواید ناشی از بهبود وضعیت تلقیح مصنوعی پس از یک دوره تاخیری نمایان می شود. در این دوره گاوهایی که بارور نشده اند باید دوباره شناسایی و تلقیح شوند. راهکارهای نوین برای برطرف ساختن این مشکل استفاده از روش ری سینک ۳۲ است. در این روش تمام گاوها ۳۲ روز پس از تلقیح قبلی GnRH دیافت می کنند. بدین ترتیب می توان در روز ۳۹، آبستنی را تشخیص داده و بدین ترتیب برنامه تولیدمثلی برای گاوهای غیرآبستن ادامه می یابد. این بهترین راهکار موجود است. این روش به شرطی قابل اجرا است که در کمترین فواصل بین برنامه های ری سینک که ۱۹ تا ۲۶ روز پس از تلقیح زمان بندی شده است بالاترین میزان باروری بدست نیاید. به علاوه، بررسی وضعیت آبستنی گاو تا طولانی ترین زمان ممکن پس از تلقیح مصنوعی و در طول دوره ری سینک باید به تاخیر بیافتد تا نتایج تشخیص آبستنی با اولتراسونوگرافی با از دست رفتن آبستنی بعدی تداخل نیابد.

راهبردهای نوین برنامه ری سینک در حال ارزیابی هستند تا به برنامه ای دست یابیم که فاصله بین تلقیح های زمان بندی شده کاهش یافته و همچنین وضعیت باروری بهبود یابد و در صورت امکان، سرانجام برنامه ری سینک ۳۲ به عنوان برنامه انتخابی در صنعت گاو شیری استفاده شود.

۷- فن آوری های جدید را قبول کنید و به آنها عادت کنید

فن آوری های بسیاری برای کمک به مدیریت تولیدمثلی وجود دارند. تثبیت یا عدم تثبیت این فن آوری ها در طول زمان مشخص خواهند شد. مدیران گاوداری باید توانایی های بالقوه این فن آوری ها را با توجه به گله خود ارزیابی کنند. پژوهش های بسیاری پیرامون تعیین سودمندی استفاده از چندین روش به صورت ترکیبی در حال انجام هستند. فن آوری های مختلفی که اکنون در بازار وجود دارند یا در آینده ارائه خواهند شد عبارتند از:

– روش هایی برای مدیریت بهتر گاوها (RFID، نرم افزارهای مدیریتی گاو شیری)

– تجهیزاتی برای همزمان سازی مجدد گاو (تجهیزات دوسویه اوسینک و ری سینک)

– نمایشگرهای الکترونیکی برای کمک به تشخیص فحلی (Allpro، Cow Tracker، Moo-Monitor و دستگاههای تشخیص انتخابی)

– روش های شیمیایی برای تشخیص زود هنگام عدم آبستنی (BioPRYN و DG29)

سرنوشت صنعت گاو شیری پس از به کارگیری این فن آوری ها و بهبود کارایی تولیدمثلی بسیار جالب توجه خواهد بود.