وبلاگ دستچین

جایگاه نگهداری گوسفند پرواری، شرایط زمین، موقعیت جایگاه و نوع مصالح، مکان تغذیه (آخور) و آبشخور

جایگاه گوسفند پرواری:
یکی از محاسن پرورش گوسفند در مقایسه با دامهایی نظیر گاو و یا طیور عدم نیاز به تامین جایگاه پرهزینه می باشد. با این حال به منظور بهره برداری اقتصادی از گوسفند، داشتن جایگاه و تاسیسات فنی مناسب موجب حفظ و حراست، تامین بهداشت و سلامتی، افزایش تولید دام و صرفه جویی در هزینه های نگهداری و پرورش می شود.

قبل از احداث ساختمان نگهداری گوسفندان باید شرایط زمین، درجه حرارت، میزان رطوبت و وزش باد بررسی شود زیرا گوسفند نسبت به کوران باد و رطوبت، بیش از سایر عوامل جوی حساس است.

شرایط احداث جایگاه گوسفند پرواری:

• زمینی که برای احداث جایگاه دام انتخاب می شود باید از زمین های اطراف بلندتر و یا حداقل هم سطح باشد تا از ورود آبهای جاری به محل دامها جلوگیری شود.
• از نظر جغرافیایی، دامداری در محلی در نظر گرفته شود که جهت وزش بادهای غالب از خانه های مسکونی به طرف دامداری باشد.
• جایگاه باید طوری ساخته شود که نور خورشید به مقدار زیاد در آن بتابد، چون نور خورشید با داشتن اشعه ماورای بنفش موجب ضدعفونی شدن جایگاه و همچنین ایجاد ویتامین D می گردد.
• دیوار، سقف و کف جایگاه باید از مصالحی مانند سنگ، آجر و سیمان ساخته شود تا امکان زندگی حشرات، میکربها و قارچها کمتر شود و ضدعفونی جایگاه هم به راحتی صورت گیرد. کف جایگاه باید محکم و بادوام و غیرقابل نفوظ باشد. همچنین کف جایگاه لغزنده نباشد و از شیب ملایم در حدود ۱ درصد برخوردار باشد تا آب و ادرار زیر پاهای دامها جمع نشود، زیرا گوسفند در برابر رطوبت حساس است.
• مصالحی که برای سقف مورد استفاده قرار می گیرد، معمولا در جایگاه بسته، تیرآهن و آجر و در جایگاه باز، ایرانیت و ورقه های فلزی می باشند. باید سعی نمود از ایجاد سقف های هادی حرارت مانند حلبی و آهن سفید خودداری کرد زیرا اینگونه سقف ها گرما و سرما را به شدت منتقل می کنند. اگر از ایرانیت برای سقف استفاده شود برای جلوگیری از ورود گرما به داخل جایگاه لازم است سقف با پشم شیشه و یا یک لایه کاه گل پوشیده شود.
• ارتفاع جایگاه در مناطق سردسیر، معتدل و گرمسیر به ترتیب ۲.۷ ، ۳ و ۳.۵ متر توصیه می شود.
• در جلو آغل باید بهاربند یا حیاط آغل وجود داشته باشد و مساحت آن دو برابر فضای مسقف در نظر گرفته شود.
• درب آغل باید نسبتا وسیع و تقریبا به عرض ۲.۳ متر باشد تا عبور گوسفندان به راحتی صورت پذیرد.

مکان تغذیه:

• مکان غذاخوری گوسفند در شکل مدرن و سنتی ساخته می شود. در شکل مدرن محل غذاخوری شامل علف خور (معلف) و آخور می باشد. علف، کاه، یونجه و خوراکهای پرحجم را در معلف و کنجاله و آرد جو و سایر مواد کنسانتره یا غذاهای فشرده (پلت) شده در آخور قرار داده می شوند.
• آخورها را باید در پایین و علف خورها را به صورت نرده ای در بالای آخورها احداث کرد.
• ارتفاع دیوار جلو آخورها باید از سطح زمین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر و ارتفاع دیوار عقب ۱ تا ۱.۵ متر باشد تا حیوان هنگام تغذیه، مواد خوراکی را با پوزه به بیرون آخور نریزد.
• باید بالای آخورها یک میله سراسری نصب گردد تا گوسفندان وارد آخور نشوند و با ادرار خود مواد خوراکی را آلوده نسازند.
• کف آخورها باید به صورت گرده ماهی ساخته شود تا مواد غذایی در کناره های آخور نمانده و فاسد و کپک زده نشود و موجبات مسمومیت دامها فراهم نگردد.
• در بعضی از واحدهای پرواربندی انواع علف خورها را متحرک می سازند تا هروقت بخواهند گوسفندان را در فضای باز و بهاربند علوفه بدهند. آخورهای متحرک را می توان با چوب یا فلز درست کرد.

آبشخور:
لازم است در طول شبانه روز آب تمیز و کافی در اختیار گوسفندان باشد. در دسترس بودن همیشگی آب برای دامها موجب هضم و جذب بهتر مواد غذایی در دستگاه گوارش می شود و گوسفندان کمتر به سوء هاضمه مبتلا شده و سلامت آنها به خطر نمی افتد. معمولا برای هر ۱۵ راس گوسفند باید ۴۵ سانتیمتر آبشخور در نظر گرفت.