وبلاگ دستچین

این عامل بیماری زا در یک فاصله دو ماهه از دو محل جدا شده بود. استفاده از آنتی بیوتیک در گاوداری ممنوع بود.

نخستین استاف “اپیدرمیس” جدا شده به “کلرامفنیکل” مقاوم بوده و حامل ژن های مقاوم به “استرپتومایسین” و “تری متوپریم” بود. کشت دوم شامل یک ژن اضافه تر برای مقاومت به “آمینوگلایکوزیدها” نیز بود.

هر دو کشت کاملا مساوی و یکسان بودند که بیان می کند یک سویه مشابه، مقاومت بیشتر را بوسیله انتقال ژن های افقی کسب کرده است.

نتایج مقاله به صورت زیر بود. حضور “استاف اپیدرمیس” مقاوم به “متی سیلین” در دام های تولید کننده غذای ارگانیک، باید گاوداران، دامپزشکان، کارشناسان سلامت عمومی، تولید کنندگان پنیر و فروشندگان پنیر را به این باور برساند که با اقدام های مناسب، انتشار باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک از طریق چرخه غذایی به انسان را کاهش دهند. در باره منشاء کشت ها بحث نشد ولی این موضوع مخصوصا در روشن شدن تشخیص های نهایی نویسندگان از اهمیت خاصی برخوردار است.

شامل انسان ها هم می شود؟

با وجودیکه توان انتقال ارگانیسم های مقاوم به چند دارو، به شیر در این مقاله اثبات شد و شیر را به عنوان یک منبع بالقوه ارگانیسم های مقاوم به چند دارویی معرفی کرد، ولی منبع ارگانیسم مقاوم به “متی سیلین” که باعث عفونت غیر التهابی شده را بررسی نکرده است. استفاده محدود از آنتی بیوتیک ها در گاوها این احتمال را بوجود می آورد که منشاء آنتی بیوتیک از یک انسان می باشد.

نتایج اطلاعات جمع آوری شده، انتقال داخل گونه ای “استافیلوکوکوس های” مقاوم به “متی سیلین” را نشان می دهد. بعضی از تحقیقات نشان می دهند که سویه های همه گیر انسانی، مسئول کلونی سازی در حیوان اند در حالیکه تحقیقات دیگر اعلام می کنند که حیوانات ممکن است یک منبع عفونت برای انسان ها باشند.

ورم معده و روده با مصرف سالاد کلم آلوده به “استافیلوکوکوس اورئوس” مقاوم به “متی سیلین” (MRSA) گزارش شده، ولی منبع آلودگی غذا، حمل کننده غذایی بوده که گاه گاه به آسایشگاهی می رفته است.

در سال ۲۰۰۷ یک تحقیق ایتالیایی نشان داد که “استافیلوکوکوس اورئوس” مقاوم به “متی سیلین” در خوراک های با منشاء حیوانی ولو به یک مقدار ناچیز وجود دارد (۳۶/۰ درصد). در این تحقیق این استاف در ۴ نمونه شیر و ۲ نمونه پنیر دیده شد. ۳ تا از کشت های ژنتیکی مربوط به خانواده گوسفند نشان می دهند که “استافیلوکوکوس های اورئوس” مقاوم به “متی سیلین” با منشاء حیوانی ممکن است در لبنیات وجود داشته باشند. همه کشت ها توانایی تولید حداقل یک سم داخلی که منجر به مسمومیت غذایی انسان می شود را دارند.

این گزارشات نشان دادند که انتقال داخل گونه ای “استافیلوکوکوس” مقاوم به “متی سیلین” به وضوح انجام می گیرد ولی منبع “استافیلوکوکوس” های مقاوم، بسته به نوع تحقیق متفاوت است. احتمال بروز بیماری ناشی از خوراک نیز متعاقب مصرف فراورده های آلوده وجود دارد.

ما چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

سئوال اینجاست که نقاط کنترل بحرانی برای پیشگیری از آلودگی لبنیات کجاست؟ کلونی های باکتری مستقر روی دست ها یک عامل عمده انتقال استاف “اورئوس” و “استافیلوکوکوس” های مقاوم به “متی سیلین” در بیمارستان ها می باشند. کلونی های استاف “اورئوس” روی دست های شیردوش ها نیز مشاهده شده است.

عاقلانه به نظر می رسد که شیردوش ها در طول شیر دوشی دستکش بپوشند و برای جلوگیری از انتقال داخل گونه ای در سالن شیردوشی دست های خود را مرتب بشویند. آلودگی شیر بعد از خروج از گاوداری یک فرایند احتمالی دیگر در آلودگی غذاست. بنابر این بهداشت مناسب باید توسط پرورش دهندگان و فرآوری کنندگان غذا اعمال شود.

دانشجویان، محققان، نویسندگان، اساتید و کلیه علاقه مندانی که این مطالب را مفید دانسته و می توانند ما را در جهت رشد کمی و کیفی محتوای مطالب به هر گونه یاری نمایند، به همکاری دعوت میگردند. لطفا از نظرات خود ما را آگاه نموده و با ما تماس بگیرید.