وبلاگ دستچین

سویه های سالمونلایی که مسئول بیشتر عفونت ها در گاوها، سایر گونه های حیوانات و انسان هستند تحت عنوان یک گونه سالمونلا به نام Salmonella enterica subspecies enterica شناسایی شده اند. سویه های متفاوت این سالمونلا بر اساس شناساگرهای سطحی متفاوت (آنتی ژن نامیده می شوند) که روی دیواره باکتری ها وجود دارند و به زیرگروه های انفرادی تقسیم می شوند. مهم ترین زیرگروه ها در گاوها B، C2، D6، E هستند. این زیرگروه ها دوباره بر اساس شناساگرهای دیواره سلولی مکمل تقسیم بندی می شوند و بر این اساس آزمایشگاه دامپزشکی منطقه شما یک باکتری با یک زیرگونه مشخص را که یکی از این سه زیرگروه سالمونلا تیفی موریوم، سالمونلا نیوپورت و سالمونلا دوبلین خواهد بود را شناسایی خواهد کرد.

عفونت های سالمونلا روی گاوها در همه سنین تاثیرگذار است. اغلب اوقات بیماری به شکل خطرناک در نوزادان و گوساله های جوان و در گاوهای نزدیک زایمان دیده می شود. در گوساله ها و گاوها معمول ترین علامت بالینی اسهال و تب است. اسهال معمولا آبکی تا لعابی است و ممکن است شامل مخلوطی از فیبرین و خون باشد و اغلب بوی تعفن دارد.

گاوهای تازه زا را بررسی کنید

عفونت معمولا در گاوهایی که ۱۰ روز از زایمان آنها گذشته است شایع است ولی در گزارشات شیوع گله ها همه گروه های سنی و همه دوره های شیردهی مشاهده شده بود. علاوه بر اسهال گاوهای مبتلا ممکن است تب شدید و افت تولید شیر داشته باشند در ضمن ممکن است گاوها و گوساله اگر فورا درمان نشوند پریشان (فشرده) و کم آب شوند، گاوها به ندرت تلف می شوند ولی کاهش تولید شیر قابل ملاحظه است.

بیشتری عفونت ها در گاوها در اثر سالمونلا تیفی موریوم و سالمونلا نیوپورت ایجاد می شوند. گوساله های کمتر از ۳۰ روز سن اغلب تحت تاثیر سالمونلا تیفی موریوم و سالمونلا نیوپورت قرار می گیرند و اغلب بخش زیادی از مایعات بدن را به دلیل ایجاد اسهال از دست می دهند که این کم شدن آب بدن می تواند مشکلات سوخت و سازی شدیدی ایجاد کند که اگر به سرعت درمان نشود ممکن است به مرگ منجر شود. در بعضی از موارد عفونت سالمونلا ممکن است عمومی شود و منجر به ورود باکتری به خون و مرگ شود. از لحاظ بالینی، گوساله های مبتلا به سالمونلا به سختی از گوساله های مبتلا به عفونت شدید ناشی از کرونا ویروس ها، کریپتوسپوریداها و اشرشیاکلی تشخیص داده می شوند.

تشخیص صحیح نمونه های مدفوع گوساله های مبتلا به اسهال یا انتقال گوساله های مرده و یا مریض به آزمایشگاه های تشخیصی در تعیین دلیل بیماری به شما کمک می کند.

سالمونلا دوبلین گوساله های بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد (۳۰ تا ۹۰ روز) ولی بعضا عفونت های ناشی از این گونه سالمونلا را در گوساله های جوان ۱۰ روزه مشاهده کرده ایم. گوساله های مبتلا ممکن است آماس روده شدید و مدفوع اسهالی با بوی تعفن حاوی الیاف و بعضی از اوقات خون داشته باشند.

عفونت های روده ای متوسط بدون اسهال ناشی از سالمونلا دوبلین شایع است چون معمولا این گونه با عفونت خونی در ارتباط است.

گوساله ها معمولا تب شدیدی دارند و بدن آنها کم آب و فشرده می شوند. اگر اسهال و بی آب شدن گوساله شدید باشد و با خوراندن مایعات درمان نشود ممکن است گوساله بمیرد. اغلب عفونت های سالمونلا دوبلین منجر به عفونت خونی باکتریایی شدید می شوند که طحال، شش و کبد را درگیر می کند اینها می توانند همراه و یا بدون اسهال رخ دهند.

گوساله های مبتلا به عفونت خونی سالمونلا دوبلین معمولا تب شدید و علائمی شبیه به ذات الریه و سرفه مرطوب دارند.

اغلب گوساله های مرده بدون هیچ علائم بالینی تلف شده اند. در بعضی از موارد نادر عفونت خونی سالمونلا دوبلین می تواند باعث انعقاد خون درگ های خونی گوش، دم و پا و سپس قانقاریای خشک و در نهایت از بین رفتن منطقه تحت تاثیر شود.

پیشگیری شدید

پیشگیری از عفونت سالمونلا اغلب مشکل است چون تعداد زیادی از حیوانات گله ما به این باکتری آلوده شده اند و باکتری را به طور متناوب انتشار می دهند. اصلی ترین روش پیشگیری کاهش رویارویی با باکتری در حیوانات مشکوک است. روش های بهداشتی خوب کلید کار هستند.

در گاوها جدا کردن گاوهایی که به تازگی زایمان کرده اند از گاوهای بیمار دفعات رویارویی با باکتری را کاهش می دهد. گاوهای تازه زا و گاوهای انتظار زایش اغلب سالمونلا را در مدفوع انتشار می دهند.

حفظ زایشگاه تمیز و عاری از مدفوع می تواند در پیشگیری از ایجاد عفونت در حیوانات مشکوک به ما کمک کند. آبشخورها منبع معمول دیگر هستند. آنها باید همیشه تمیز شوند. در هنگام شیوع سالمونلا نظافت و ضدعفونی روزانه آبشخورها می تواند از امکان عفونت های بیشتر پیشگیری کند. منابع آب راکد نیز منابع بالقوه عفونت هستند. زهکشی و خشک کردن این نقاط و جلوگیری از نوشیدن این آب توسط گاوها (و همچنین حوضچه های شست و شو) نیز اهمیت دارند.

طبق تحقیقات صورت گرفته در گاوداری ها جوندگان و پرندگان وحشی حامل سویه های متعددی از سالمونلا هستند ولی اینها معمولا سویه هایی نیستند که در گاو وجود دارند. در هر صورت این هنوز یک نظریه خوب است که از ورود پرندگان و جوندگان به انبارها جلوگیری کنیم تا یک برنامه کنترل خوب را اجرا کنیم.

کارکنان بیمارستان هیچگاه نباید بدون تغییرات اولیه و یا ضدعفونی کفش ها و شست و شوی دست ها و بازوها و تعویض لباس هایشان به سایر بخشهای گاوداری وارد شوند. عفونت های سالمونلایی در گوساله ها می تواند با شیر آلوده آغاز شود. تغذیه شیر غیر پاستوریزه همیشه پرخطر است. این موضوع مخصوصا در تغذیه شیر گاوهای بیمارستانی و گاوهای تازه زایمان کرده صحیح است.

پاستوریزه کننده ها را کنترل کنید تا از زمان و دمای مناسب آنها اطمینان حاصل کنید. آن دسته از گاوداری هایی که از دستگاه های پاستوریزه کننده بچ (تنوری) در داخل دامداری استفاده می کنند باید از تشکیل حباب روی شیر و رسیدن به دمای مطلوب برای کشتن همه باکتری ها اطمینان حاصل کنند.

در پاستوریزه کننده های نوع بشقابی باید از گرم شدن مناسب شیر اطمینان حاصل نمود. بهداشت و نگهداری مناسب بشقاب ها مهم است از این جهت که با این کار می توان اطمینان حاصل نمود که پس مانده ای جمع نشده که بتواند دمای شیر در حال عبور پاستوریزه کننده را کاهش دهد و محل هایی برای تجمع باکتری و آلودگی شیر پاستوریزه را فراهم کند.

به محض اینکه شیر با هر شیوه ای پاستوریزه شد باید به سرعت سرد شود (دمای ۴/۴ درجه سانتیگراد) و به طور مناسب برای کاربرد بعدی انبار شود و یا فورا مورد تغذیه گوساله ها قرار بگیرد.

سرد کردن سریع شیر پاستوریزه و پیشگیری از آلودگی های باکتریایی بیشتر قبل از تغذیه گوساله ها به ما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنیم که گوساله ها آلوده نشده اند. شما نباید آغوز را قبل از تغذیه شدن به مدت طولانی در دمای اتاق قرار دهید. کارگران باید قبل از انتقال به گروه های بالغ تر برای اولین بار برای مراقبت از جوان ترین گوساله ها اختصاص داده شوند.

کارگران نباید بعد از مراقبت از گوساله های بالغ دوباره به گروه گوساله های جوان برگردند مگر اینکه به طور کامل کفش هایشان را تمیز کنند، لباس هایشان را عوض کنند و دستها و بازوهایشان را بشویند. شستن دقیق جایگاه بین گوساله ها و استفاده از ضدعفونی کننده ای با کیفیت خوب نیز مهم است.

درمان گاوها برای سالمونلا معمولا شامل مایع درمانی با خوراک های مایع جایگزین برای جایگزین کردن الکترولیت ها و مایعات از دست رفته به خاطر اسهال می باشد. درمان آنتی بیوتیکی معمولا نیاز نیست چون اغلب گاوها بهبود خواهند یافت. اگر درمان آنتی بیوتیکی آغاز شد، سپس شما باید آنتی بیوتیک های مجازی که سالمونلا به آنها حساس هستند را تعیین کنید. یادتان باشد که آنتی بیوتیک ها فقط سالمونلا را در روده باریک نمی کشند بلکه باکتری های سودمند را نیز در روده باریک و شکمبه می کشند. فقدان باکتری های سودمند می تواند منجر به مشکلات دیگر شود. در گوساله های جوان درمان باید مداوم باشد. معمولان نوزادان نسبت به گاوهای بالغ تر قدرت ذخیره اب کمتری دارند و می توانند به سرعت در اثر بی آب شدن و اسیدوز سوخت و سازی کشف شوند. درمان با مایعات جایگزین بوسیله مکمل های خوراکی و یا تزریق داخل وریدی محلول های الکترولیت باید به طور مداوم پی گیری شوند. درمان با داروهای دارویی غیر استروئیدی در ایجاد احساس بهتر در گوساله و افزایش اشتها نقش دارد. درمان های آنتی بیوتیکی را با دلیل به کار ببرید. دانستن اینکه باکتری به کدام آنتی بیوتیک حساس است مهم می باشد. در گوساله ها نیز مانند گاوها استفاده از آنتی بیوتیک ها به دلیل کشتن باکتری های سودمند طبیعی (مذکور) باعث ایجاد مشکلات دیگر می شود.

استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک اغلب می تواند منجر به عفونت های قارچی شکمبه و شیردان شوند.

در گوساله های مبتلا به سپتی سمی شما باید درمان آنتی بیوتیکی مداوم اولیه را به محض اینکه گوساله علائم بالینی را نشان داد، آغاز کنید. نتیجه اینکه برنامه های درمانی باید با مشورت با دامپزشکتان طراحی و سپس به طور صحیح اجرا شوند.