میزان نشاسته مورد نیاز در تغذیه تلیسه های شکم اول و گاوهای تازه زا یکسان نیست
جیره گاوهای تازه زا به منظور جلوگیری از فراخوان بیش از حد چربی بدن، حفظ سلامت شکمبه و اطمینان از مصرف مواد خشک، باید حاوی انرژی کافی باشد. به علاوه، مطالعات گسترده اهمیت بهاربند گاوهای تازه زا را نشان می دهد. این بهاربندها به تشخیص اولیه ناهنجاری های متابولیسمی، بهینه سازی مصرف مواد مغذی و حذف تنش ها کمک می کند.
خوراندن جیره متناسب با نیاز گاوها یکی دیگر از مزایای داشتن بهاربند گاوهای تازه زا می باشد. جیره های کارآمد گاو تازه زا مصرف مواد خوراکی را افزایش می دهد، باعث بهبود سلامت شکمبه می شود، استفاده از افزودنی های خوراکی را بهبود می بخشد و به طور عمده باعث بازگشت سرمایه می شود. خوراندن تنها یک جیره کاملا مخلوط یا خوراندن جیره کاملا مخلوط گاوهای پرتولید به گاوهای تازه زا می تواند آنها را دچار مشکل کند.
عدم توازن انرژی
محدود کردن شدت و تداوم توازن انرژی منفی (که منجر به فراخوان چربی بعد از زایمان می شود) منجر به موفقیت عملکرد گاو تازه زا می شود. فراخوان بیش از حد چربی منجر به کاهش مصرف مواد خوراکی، تضعیف عملکرد دستگاه ایمنی، افزایش خطر ابتلا به کتوز و کبد چرب می شود.
فراهم کردن جیره غذایی با میزان انرژی کافی به منظور کاهش فراخوان چربی، بدون اینکه منجر به اسیدوز شکمبه ای تحت بالینی (SARA) شود، چالش اصلی می باشد.
در هفته های اول زایمان، اصول خوراندن مواد خوراکی کارآمد، نیازهای گاوهای تازه زا به مواد مغذی را با در نظر گرفتن محدودیت های واقع گرایانه مصرف خوراکی، برآورده می کند.
گاوداران ممکن است سلامت گاوهای تازه زا را با خوراندن بیش از حد نشاسته، به جای خوراندن جیره مخصوص گاوهای تازه زا، بیشتر به خطر بیاندازند که این مسئله در تلیسه های تازه زا از اهمیت بیشتری برخوردار است.
به علاوه، گاوداران ممکن است براساس هزینه و در دسترس بودن منابع جایگزین تامین کننده انرژی، بازگشت سرمایه مورد انتظار را نداشته باشند. میزان و قابلیت هضم شکمبه ای نشاسته در جیره گاوهای دوشا تاثیر مهمی روی تولید و سلامت دام دارد. نشاسته ذرت آسیاب شده، رایجترین منبع انرژی جیره گاوهای شیری می باشد. تخمیر شکمبه ای نشاسته باعث به وجود آمدن همه اسیدهای چرب فرار می شود، اما پروپیونات که توسط کبد به گلوکز تبدیل می شود از اهمیت اصلی برخوردار است. گاوها برای ساخت لاکتوز شیر از گلوکز استفاده می کنند.
اگرچه پروپیونات برای حفظ تولید بالای شیر اهمیت دارد، مصرف بیش از حد آن ممکن است باعث کاهش مصرف مواد خوراکی شود. به علاوه تخمیر میکروبی بیش از حد شکمبه می تواند منجر به بیماری اسیدوز شود. بیماری اسیدوز مصرف مواد خوراکی را کاهش می دهد و عملکرد سامانه ایمنی را تضعیف می کند و در نتیجه میزان شدت و وقوع بیماریهای ناشی از عملکرد نامناسب دستگاه ایمنی از قبیل بروز ورم پستان و عفونت رحمی افزایش می یابد.
تاثیر نشاسته چیست؟
در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به منظور ارزیابی تاثیر تغییر میزان نشاسته جیره در بعد از زایمان در دانشگاه مینه سوتا دو آزمایش مشابه صورت گرفت. به دو گروه تلیسه های شکم اول و گاوهای بعد از زایمان، جیره با نشاسته کم (۲۲ درصد) و نشاسته بالا (۳۰ درصد) خورانده شد. با جایگزین کردن ذرت آسیاب شده با پوست سویا و ذرت سیلو شده، در میزان نشاسته جیره تغییر داده شد. تلیسه ها و گاوها به مدت ۲۸ روز بعد از زایمان مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج انتخاب شده از این مطالعات در جدول ذکر شده است. به طور حیرت آوری، در ماده خشک مصرفی بین تیمارهای تغذیه شده با نشاسته بالا و پائین تفاوت معنی داری دیده نشد.
در حقیقت، مصرف مواد خشک از لحاظ عددی در تلیسه ها و گاوهایی که به آنها جیره با نشاسته پائین خورانده شده بود بیشتر بود.
تولید شیر۵/۳ درصد چربی تصحیح شده براساس چربی تلیسه هایی که به آن ها جیره با نشاسته بالا خورانده شده بود افزایش یافت. اما، از لحاظ آماری تولید شیر۵/۳ درصد تصحیح شده براساس چربی بین تیمار گاوها یکسان بود. چربی های فراخوان شده برای تامین انرژی بخشی از چربی شیر را تشکیل می دهند.
نسبت درصد چربی به پروتئین بیش از ۴/۱ ، نشان دهنده این است که گاو مبتلا به کتوز است. نسبت درصد چربی به پروتئین بیش از ۴/۱ در تلیسه هایی که به آنها جیره با نشاسته بالا خورانده می شد بیشتر بود، اما در گاوها این مسئله برعکس بود. به طور نگران کننده ای بیماری عفونت رحمی در تلیسه هایی که به آنها جیره با نشاسته بالا خورانده می شد شیوع یافت و قطعا جیره بر عملکرد سیستم ایمنی اثر گذاشته است.
امیدوار هستیم که تجزیه تحلیل مداوم این آزمایش ها، دیدگاه دقیق تری نسبت به اثرات نشاسته بر قابلیت هضم جیره و فراسنجه های خونی سیستم ایمنی ایجاد کند. علاوه بر آن، خوراندن جیره با نشاسته بالا به گاوها با غلظت پائین کلسیم خون مرتبط است.
مطالعات رفتاری گاوها نشان داد که نشاسته بالای جیره، زمان ایستادن گاو را به میزان ۲ ساعت افزایش می دهد.
مطالعات ذکر شده در این مقاله فقط دو میزان نشاسته جیره را بررسی نمود و بنابراین، به دنبال پیدا کردن میزان بهینه نشاسته نباشید. به علاوه، به علت اینکه به ذرت با رطوبت بالا (HMC) دسترسی پیدا نکردیم، ذرت خشک آسیاب شده منبع نشاسته بود. ذرت خشک آسیاب شده نسبت به HMC دیرهضم تر می باشد و به میزان کمتری در شکمبه تخمیر می شود.
متغیرهای زیادی تاثیر گذارند
ارزیابی نشاسته جیره گاوهای شیری کار ساده ای نیست. عوامل زیادی از قبیل، فرآوری ذرت، مصرف مواد خشک، ژنتیک ذرت، اندازه ذرت، روشهای نگهداری و موارد مرتبط با ترکیبات جیره بر هضم نشاسته اثر می گذارد. تخمیر بیش از حد نشاسته در جیره میتواند قابلیت هضم فیبر، بازده تولید پروتئین میکروبی و تولید چربی را کاهش دهد.
منابع نشاسته با قدرت تخمیر بالا (HMC) در جیره ها به منظور جلوگیری از کاهش مصرف مواد خوراکی و کتوز در دو هفته اول زایمان باید کاهش یابند.
اثرات منفی جیره های حاوی نشاسته بالا (۳۰ درصد کل ماده خشک جیره) در تلیسه های شکم اول نسبت به گاوها بیشتر دیده شده است که علت این تفاوت هنوز نامشخص است.